Een huis is een voorwerp
een plek waar je woont
Het hart is daarbinnen
waar ongestoord
Liefde, gezelligheid en samenzijn
Een plek waar je thuiskomt,
daar is het fijn!

Dit gedicht schreef ik een paar jaar geleden. Toen wist ik natuurlijk niet dat ik nu thuis zou zitten te werken. Dat de muren toch wel een beetje op je af komen en je wereld wel heel klein wordt als je je huis gebruikt als kantoor en je niet zomaar iedereen kan uitnodigen op de koffie. Dat er een tijd zou komen dat een boodschap doen niet vanzelf gaat als je alleenstaande moeder bent en je ineens geen spontane bezoekjes meer kan ontvangen in je eigen huis. In de afgelopen weken realiseer ik mij dat het heel fijn is om lieve vrienden, familie en collega’s te hebben, maar dat het nog fijner is wanneer je ze echt om je heen hebt.

Sinds 3 weken werk ik thuis. Omdat ik merkte dat mijn ouders voorzichtiger werden en opvang voor Otis, mijn zoontje, door omstandigheden lastiger werd hebben we tijdens ons wekelijks coronaoverleg besloten om de computer in de auto te laden en vanuit huis te gaan werken.

Daar zit je dan, thuis, computer geïnstalleerd op mijn bureau in mijn computerkamer en hup aan het werk. Het duurde maar even voordat ik bedacht dat het toch handiger is om de computer in de woonkamer neer te zetten met een peuter in huis.

Daar staat hij dan, op de eetkamertafel. Otis vindt het wel interessant en ziet mogelijkheden om tijdens het eten Peppa Pig te kijken.
Ik merk dat ik de eerste week mijn draai moet vinden om een ritme te krijgen. Dat ik in plaats van 3 dagen naar kantoor ga, nu moet puzzelen zodat ik mijn werk doe in de tijd dat Otis bij mijn ouders of zijn vader is. Ok, als Otis thuis is moet ik toegeven dat de tablet een uitkomst is als je even moet bellen.

Nu ik thuis werk is het voor mij extra belangrijk om structuur in de dag te hebben. Verslapen gaat niet met een peuter dus dat scheelt alweer, want waarom zou je een wekker zetten als je toch thuis werkt…
Nee, ik zit niet in mijn pyjama en ja, ik doe gewoon mijn haar en make-up (ik stoor mijn collega’s liever door te videobellen dus ik zou ook snel door de mand vallen).
Ik merk dat ik expres de auto in de blauwe zone zet zodat ik elke 2 uur even naar buiten moet om de parkeerschijf te verzetten. Alleen wandelen is toch minder leuk…

Thuiswerken is creatief omgaan met de situatie, kijken naar de mogelijkheden.
Het combineren van werken en kinderen was nog nooit zo’n uitdaging. Mijn conclusie is dat werken zonder collega’s saai is, ook al zit iedereen op kantoor achter zijn eigen computer en is iedereen met zijn eigen werk bezig. Toch ben je samen.

Wanneer je iets niet weet of als je iets kwijt wil, dan zijn ze er. Een kopje thee brengen of krijgen, even wandelen tussen de middag, even sparren.
Het zijn de kleine dingen die het doen en die ik nu mis en straks extra zal waarderen.
Maar laten we het positief zien, het is tijd om tot besef te komen wat we hebben en wat we missen. Op deze manier waarderen we het straks des te meer als we weer ‘gewoon’ naar het werk kunnen, ‘gewoon’ boodschappen kunnen doen, dat onze kinderen ‘gewoon’ naar school of de opvang kunnen en dat je ‘gewoon’ iemand een hand, kus of knuffel kan geven. ‘Gewoon omdat het kan’.

Een huis is een voorwerp
een plek waar je woont
Waar wordt gewerkt
en waar wordt gestoord
Niet altijd gezellig
soms wat te klein
Maar thuis met zijn allen
toch ook wel fijn

Ben je alleen
dan is het best zwaar
Niet op visite
dan Facetime maar aan
Toch blijf je binnen
niet voor jezelf
Maar voor de ander
je bent een held

Werken en leren
een lach en een traan
Zo met zijn allen
er nu tegenaan
Waardeer de momenten
al zijn ze soms klein
Blijf lekker binnen
en maak het daar fijn